بخشیدمت برو بخشیدمت نمون.....

گرمی سلامم ، آتش خاطره هاست ، پذیرا باش ، گرچه میان ما فاصله هاست .

اگر با دیدن من غم رو دلت جون می گیره میمیرم که تا ابد قلب تو آروم بگیره ، اگه با بودن من باغ تو ویرونه میشه ، میرم اما میدونم دل بی تو دیونه میشه ، فکر نکن که بی کسم خدا به دادم میرسه ، کوه به کوه نمی رسه آدم به آدم می رسه .


لیز خوردن بهانس تا دستایی رو که دوست داری محکم بگیری .

کاشکی کوله بار دردو از رو دوشم بر می داشتی ، میون این شب تردید منو تنها نمی ذاشتی .


کسایی که به فکرمون هستند به گریه میندازیم ، ما گریه می کنیم برای کسایی که به فکرمون نیستند و به فکر کسایی هستیم که هیچ وقت برامون گریه نمی کنند .


عشق همانند ساحلی در دریای بی کران است ، ساحلی که انسان شوق به رسیدنش را دارد ، ولی هرچه پارو می زند هرگز به آن نمی رسد .


تلخی مشروبو به جون می خرم که فقط وقت خوردن بگم به سلامتی اون که دوسش دارم .


من تمنای وفا تمنای دل عاشق خویش را به تو خواهم بخشید ، من همه هستی خود را بی بهانه به تو خواهم بخشید تا تو از من باشی .


آسمان هر کس به اندازه معرفت اوست ، بی شک آسمان تو بی انتهاست !


با آنکه یوسف نیستم تا در دلت جا خوش کنم ، اما نمی دانم چرا گاهی زلیخا می شوی ، خسرو کجا شیرین کجا ، اینجا فقط مجنون منم وقتی تو لیلا می شوی .

تقدیم به او که بودنش را محتاجم.

در سکوت

             با یکدیگر پیوند داشتن ،

                           همدلی صادقانه ،

                                وفاداری ریشه دار ،

                                                  اعتماد کن...